miércoles, 21 de enero de 2009

Decapando

Me comenta mi compañero Jordi una anécdota ocurrida en préstamo no hace mucho.

Desde hace un par de años, en las públicas vivimos una eclosión de nuevos formatos que han ampliado las posibilidades de elección cuando se trata de prestar películas o juegos. Si hasta mediados del 2006 teníamos aún VHS y vivíamos un momento estelar que no se apaga para el DVD, para los juegos teníamos unos (pocos) juegos de PC. En algún momento, uno o una de los responsables de compras se lanzó a la piscina y adquirió discos UMD para PSP, mientras que otros hacían lo propio con juegos para Wii, Nintendo DS o XBOX. Y, como no, en 2008 ya tenemos discos Blu-Ray a disposición del público.

Cuando aparece un formato nuevo (en las bibliotecas, se entiende), no nos cansamos tanto de publicitarlo como de instruir sobre su uso. Pero la anécdota a la que me refiero nos indica que todos los esfuerzos son pocos. No basta con indicar profusamente que esos discos de la caja azul NO son DVD y que NO son legibles con el aparato habitual. Te acaba viniendo un usuario así. Uno que se te acerca y te dice: "Este disco no me lo lee el DVD. Para mí que tiene una protección o algo. ¿Ves? Se ve como más grueso. Yo he intentado arrancar la capa esta de debajo, pero no lo he conseguido".

Luego está el que saca un DVD rayado y confunde "pulirlo" (lo que se consigue con algunas máquinas especiales muy efectivas), con pasarle el estropajo de níquel con muchas ganas a ver si así...

1 comentario:

Kitsunesan dijo...

S'ha de reconeixer que voluntat li posava l'usuari ... No us queixareu, que intentava estalviar-vos tenir-lo que polir.
Si es que els bibliotecaris sou tan desagraïts... ;-)-